Autor: Abdur-Rezzak bin Abdul-Muhsin el-‘Abbad el-Bedër
Burimi: Kitabu edh-Dhikri ued-Du’a, fq. 138-139
Kur Muslimani shikon eklipsin, i drejtohet Allahut me lutje, thotë tekbire (Allahu Ekber), fal namazin e eklipsit, përmend Allahun, kërkon falje nga Allahu dhe jep sadaka. [1]
________________
[1] Transmeton Aisheja, radijAllahu anha, se i Dërguari i Allahut, sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, ka thënë:
إِنَّ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ، لاَ يَنْخَسِفَانِ لِمَوْتِ أَحَدٍ وَلاَ لِحَيَاتِهِ، فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَادْعُوا اللَّهَ وَكَبِّرُوا، وَصَلُّوا وَتَصَدَّقُوا
"Nuk ka dyshim se dielli dhe hëna janë dy shenja prej shenjave të Allahut. Ata nuk zihen as për vdekjen e dikujt e as për lindjen e dikujt. Andaj, nëse i shihni ato (eklipsin e diellit dhe të hënës), lutjuni Allahut, thoni tekbire, faluni dhe jepni sadaka." [Transmeton Bukhariu (1044), Muslimi (901)]
Transmeton Ebu Musa el-Esh'arij, radijAllahu anhu, i cili thotë:
عَنْ أَبِي مُوسَى، قَالَ خَسَفَتِ الشَّمْسُ، فَقَامَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم فَزِعًا، يَخْشَى أَنْ تَكُونَ السَّاعَةُ، فَأَتَى الْمَسْجِدَ، فَصَلَّى بِأَطْوَلِ قِيَامٍ وَرُكُوعٍ وَسُجُودٍ رَأَيْتُهُ قَطُّ يَفْعَلُهُ وَقَالَ " هَذِهِ الآيَاتُ الَّتِي يُرْسِلُ اللَّهُ لاَ تَكُونُ لِمَوْتِ أَحَدٍ وَلاَ لِحَيَاتِهِ، وَلَكِنْ يُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ، فَإِذَا رَأَيْتُمْ شَيْئًا مِنْ ذَلِكَ فَافْزَعُوا إِلَى ذِكْرِهِ وَدُعَائِهِ وَاسْتِغْفَارِهِ
“Në kohën e Pejgamberit - sal-lAllahu alejhi ue sel-lem - ndodhi eklipsi i diellit, kështu ai - sal-lAllahu alejhi ue sel-lem - u çua me nxitim duke u frikësuar se mos po ndodhte Kijameti; ai shkoi në xhami dhe filloi të falej duke qëndruar shumë gjatë në këmbë, ruku dhe sexhde, gjë të cilën nuk e kam parë që ta bënte me ndonjë namaz tjetër, pastaj tha: "Vërtet këto shenja që Allahu i dërgon, nuk ndodhin për shkak të vdekjes apo lindjes së dikujt, por i dërgon që t'i frikësojë robërit e Tij nëpërmjet tyre. Kështu që, kur t'i shikoni ndonjërën nga këto, nxitoni që të përmendni Allahun, të bëni lutje dhe të kërkoni falje nga Ai." [Transmeton Bukhariu (1058), Muslim (912)]
Përktheu: Servet Mata