📚Burimi: el-Fetaua el-Xhelijjeh, fq.200

Ajo që ka përmendur autori si turp ndaj selefive, në të vërtetë ajo është virtyt për ta e nuk është turp siç pretendon ai, ngaqë po shfaqi dikush prej pasuesve të menhexhit selefij, domethënë dikush që i atribuohet menhexhit selefij shfaq ndonjë devijim, ata e këshillojnë atë. E nëse ai nuk pranon që të kthehet në hak, ata e refuzojnë atë dhe e këpusin nga trupi selefij, njësoj si gjymtyra e prishur që e këput njeriu nga trupi i tij, me qëllim që të shpëtojë të gjithë trupin.

Kurse ndjekësit e grupacioneve i konsiderojnë personat dhe shumimin e tyre si trofe për ta. Prandaj, ata nuk e braktisin atë që është me ta, nuk e refuzojnë dhe nuk e qortojnë, çfarëdo që të bëjë ai, me pretendimin se duhet të fitojnë njerëzit. Mirëpo kjo kundërshton parimin e hakut të Islamit, sepse parimi që ka vendosur Allahu për robërit e Tij është që t'i jepet përparësi interesave të fesë përpara interesave të dynjasë."

وما جعله الكاتب عيبًا عند السلفيين؛ فهو منقبةٌ لهم، وليس بعيبٍٍ فيهم كما زعم؛ لأنَّه إذا ظهر من أحدٍ من أصحاب المنهج السلفيِّ يعني ممَّن ينتمون إليه بشيءٍ من المخالفات نصحوه؛ فإن أبى أن يرجع إلى الحق رفضوه، وتركوه، وأنكروا عليه، وقطعوه من الجسم السلفي كالعضو الذي فسد فقطعه صاحبه استبقاءً لسائر الجسم.أما أصحاب الحزبيات فإنَّهم يعتبرون الأشخاص، وكثرتهم؛ هو المغنم عندهم، فمن كان معهم لا يتركونه، ولا يرفضونه، ولا ينكرون عليه؛ ولو عمل أي عمل؛ زاعمين أنَّ المكسب هم الأشخاص؛ وهذا خلاف المبدأ الإسلامي الحق، فالمبدأ الذي قرَّره الله لعباده تقديم المصالح الديِّنية على المصالح الدنيوية

Përktheu: Alban Malaj