Autor: Shejkh Muhammed Nasirud-Din el-Albanij
Pyetje: Bismil-lah. Pyetja e parë o Shejkhu ynë, është pak i zgjatur shpjegimi in shaaAllah. Thotë: Ne tani kemi përpara zgjedhjet parlamentare – Allahu na faltë neve dhe juve – dhe pjesa më e madhe e njerëzve sot jetojnë në një periudhë në të cilën kanë plasur fitnet dhe ne pothuajse mund të themi se këto fitne po e prekin shoqërinë dhe po e rrëmbejnë rrymat e tyre të fuqishme, dhe ajo s’përshtatet me ndryshimet jo-Islamike, prandaj lideri fetar para një viti bëri të ditur ligjshmërinë e këtyre votimeve me pretendimin se po ta braktisim këtë çështje në këtë mënyrë, atëherë Muslimani i cili s’do të ketë pushtet do të jetë nën dominim total.
Shejkhul-Albani: Nuk duhet të ketë...?
Pyetësi: Domethënë që Muslimani të jetë ose Socialist ose kështu ose ashtu?
Shejkhul-Albani: Lexoje pyetjen tënde.
Pyetësi: Ngase qafiri nëse do që ta ndryshojë, ai do të ketë dominim total dhe po e ritheksoj fjalën total, ndërsa pjesëmarrja e Muslimanëve në parlament do të na japë neve një pjesë nga pushteti, kështu do të na plotësohen disa prej kërkesave të Muslimanit dhe do të mbrohen disa prej të drejtave të tij. Dhe duke u nisur nga parimi që thotë se ajo gjë pa të cilën nuk plotësohet uaxhibi, bëhet uaxhib, pjesëmarrja në votime pothuajse mund të jetë uaxhib. Prandaj ne duam nga ju – Allahu ua shpërbleftë me të mira – që të na sqaroni argumentet sheriatike për çështjen e votimeve dhe pjesëmarrjen për të zgjedhur, si dhe cila është alternativa për këtë gjendje. Dhe Allahu ua shpërbleftë me të mira.
Shejkhul-Albani: Ne kemi folur për këtë çështje shumë, shumë herë. Dhe kemi thënë se me të vërtetë pjesëmarrja në zgjedhje është mbështetje tek zullumqarët, për shkak se sistemi i parlamentar dhe sistemi zgjedhor, çdo Musliman beson, me aq sa di, i cili ka diçka prej kulturës së saktë Islame, pra çdo Musliman e di që sistemi zgjedhor dhe sistemi parlamentar nuk janë sistem Islamik. Mirëpo në të njëjtën kohë, unë mendoj se shumë prej atyre të cilët kanë njëfarë pjesëmarrjeje në ndonjë aspekt të edukimit Islamik, ata e imagjinojnë parlamentin si kuvendi konsultativ i Muslimanëve (Mexhlis esh-Shuura), ndërkohë që çështja nuk është ashtu aspak. Disa prej tyre ecin me iluzionin se parlamenti që përkthehet si “Mexhlisul-Ummeh” (kuvendi i umetit) ngjan me “Mexhlis esh-Shura”.
Shuura (kuvendi) është ai për të cilin na ka urdhëruar Libri i Allahut dhe hadithi i të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), por çështja është kategorikisht ndryshe nga ç’mendojnë ata. Dhe kjo duket qartë nga çdo Musliman që ka mendjemprehtësi në Fenë e tij nga shumë këndvështrime. Më i rëndësishmi nga këto këndvështrime është se parlamentet nuk janë ngritur mbi themelet e Librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem).
Madje mund të themi se ato as nuk janë ngritur mbi bazat e ndonjërit prej medh’hebeve Islame që ndiqen, siç ishte për shembull gjatë kohës së sundimit Otoman. Gjatë periudhës Otomane, ata gjykonin sipas medh’hebit të Imam Ebu Hanifes (rahimehullah), ndonëse ne nuk e preferojmë apo nuk e ngrejmë atë përmbi thirrjen që u bëjmë njerëzve që të gjykojnë me Kur’an dhe Sunet. Mirëpo, ka ndryshim shumë të madh midis atij gjykimi që bazohej në një prej medh’hebeve të Muslimanëve, i cili derivohej nga mendimet e njërit prej muxhtehidëve të cilit i besohet dija e tij – dhe midis këtyre parlamenteve nga ana tjetër, parlamente të cilat bazohen në sistemet e qafirave që nuk e besojnë Allahun dhe të Dërguarin e Tij. Madje, ata janë të parët që hyjnë tek thënia e Allahut Tebarake ue Te’ala:
قَاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلا بِالْيَوْمِ الآخِرِ وَلا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ
“Luftojini ata që nuk besojnë në Allahun e as në Ditën e Kiametit, që nuk e marrin për të ndaluar atë që e ka ndaluar Allahu dhe i Dërguari i Tij, dhe ata, midis atyre që u është dhënë Libri, që nuk e pranojnë fenë e vërtetë, derisa të japin xhizjen (taksën) me dorën e tyre, duke qenë të përulur.” [et-Teubeh, 29]
Kështu që, sa e çuditshme që Muslimanët duan të bëhen pjesë e parlamentit dhe të gjykojnë me ligjet e atyre të cilët jemi urdhëruar që t’i luftojmë! Pra, ç’ndryshim të madh që ka midis këtij sistemi të atyre që duan të gjykojnë me anë të parlamentit dhe parlamentarëve (mutebarlamin) – nëse kjo shprehje është e saktë – dhe midis kuvendit Islamik (esh-Shuura el-Islamij)! Kjo është çështja e parë.
Së dyti, jo çdo Musliman merr pjesë në Mexhlis esh-Shuura (Kuvendi Konsultativ). Por në të vërtetë, në të merr pjesë veçse elita e Umetit. Madje, ndoshta mund të themi se vetëm elita e elitës së Umetit merr pjesë dhe ata janë dijetarët dhe njerëzit e virtytshëm. Kurse sa i përket parlamentit, në të hyn soj e sorollop nga Muslimanët, madje edhe nga mushrikët. Madje edhe nga ateistët, sepse parlamenti ka si themel të tijin zgjedhjet dhe në zgjedhje kandidon çdo njeri që e shikon veten e tij burrë. Madje së fundmi edhe gratë mund të kandidojnë gjithashtu... nga burrat Muslimanë dhe nga burrat mosbesimtarë, nga gratë Muslimane dhe nga gratë mosbesimtare.
Pra, ka një ndryshim shumë të madh midis kuvendit konsultativ (Mexhlis esh-Shuura) në Islam dhe midis asaj që sot quhet ‘Parlament’.
Pastaj, nëse çështja e zgjedhjeve ecën - siç thonë ata - me liri të plotë e totale, d.m.th. që populli - siç thonë ata - zgjedh me lirinë e tyre të pastër dhe me vullnetin e tyre se nga kush do të përfaqësohen, në mënyrë që t’u parashtrojnë atyre çështjet dhe problemet e tyre; nëse ato do t’u paraqiten atyre, atëherë çështja do të jetë shumë herë më e lehtë se ç’është tani.
Por si mund të jetë ashtu kur në çdo shtet - nuk përjashtohet këtu asnjë shtet Musliman apo shtet qafir - votat shiten dhe zemrat blihen? Atëherë si mund të gjykojnë Muslimanët me të tilla zgjedhje, gjë që vjen nga përfytyrimi i gabuar i zgjedhjeve?
Kjo është ajo që mund të thuhet në bazë të asaj që kuptova nga gjysma e parë e pyetjes.
Kurse gjysma e dytë e pyetjes është, domethënë mund të them se vërtet zakoni i kësaj kohe është të thuhet kush është alternativa. Kjo është një fjalë shumë e lehtë, mirëpo lehtësisë së saj i mbështeten të dobëtit e njerëzve. Dhe ata të cilët u sprovuan me largim nga udhëzimi i Kur'anit dhe Suneti i të Dërguarit (‘alejhis-salatu ues-selam). Ata duan të realizojnë alternativën brenda ditës. Parmbrëmë ishim në një mexhlis dhe në të folëm rreth bankave, e veçanërisht për “Bankat Islamike” dhe sqaruam se nuk ka ndryshim midis këtyre bankave që kanë ngritur slogane Islamike, pra absolutisht nuk ka ndryshim midis bankës “Islame” dhe bankës Britanike apo Amerikane ngase sistemi është i njëjtë. Porse për fat të keq, banka që propagandohet se është bankë “Islame” mund të jetë më e rrezikshme sesa bankat e tjera, qofshin banka Britanike apo Amerikane, ngase këto banka kamuflohen me petkun e Islamit. Dhe ato bëjnë atë që kanë bërë Çifutët, për të cilët ne jemi paralajmëruar në Kur'an dhe në Sunet që të mos ndjekim rrugët e tyre. E sidomos hadithi i qartë e i famshëm në Sahihun e Bukharit, në fjalën e tij (‘alejhis-selam):
“Padyshim që ju do të ndiqni rrugët e atyre që ishin para jush, pëllëmbë për pëllëmbë e krah për krah, aq sa edhe po hynë në vrymën e hardhucës edhe ju padyshim që do të futeni në të mbas tyre.” Thanë: “Mos vallë janë Çifutët dhe Kristianët?” Tha: “E kush tjetër?!”
Thashë në këtë takim, mbrëmë apo parmbrëmë, se shumë pyesin për alternativën për këto banka të cilat ne i refuzojmë për shkak të transaksioneve me kamatë që ka në to, të cilat janë të ndaluara me Kur'an dhe Sunet. Pyesin se cila është alternativa. Dhe thashë: Po ju them këtu, siç i thonë, po gjuaj me një gur dy zogj. Alternativa është Fjala e Allahut Tebarake ue Te’ala:
وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُ ۥ مَخۡرَجً۬ا
“Dhe kush i frikësohet Allahut (duke zbatuar urdhërat e Tij dhe duke qëndruar larg ndalesave të Tij), Ai do t’i japë atij rrugëdalje dhe do ta furnizojë andej nga ai s’e pret.”
Alternativa është devotshmëria ndaj Allahut ‘Azze ue Xhel. Dhe s’ka dyshim se devotshmëria ndaj Allahut para së gjithash kërkon dije të dobishme, dhe së dyti kërkon vepra të mira të shoqëruara me dije të dobishme. Dhe vepra e mira nuk qëndron dot pa dijen e dobishme dhe as dija e dobishme s’qëndron dot pa veprën e mirë, porse duhet patjetër që të bashkohen këto të dyja. Dhe që Muslimanët të kenë mundësi të arrijnë këtë devotshmëri që përmban dijen e dobishme dhe veprën e mirë, kjo kërkon mund të stërmadh dhe të bashkërenduar midis njerëzve të dijes, ata që mbajnë mbi krye obligimin e mësimit dhe përcjelljes së Islamit, dhe midis turmave të Muslimanëve që kanë mbi krye obligimin e veprimit sipas këtij Islami. Dhe kur Muslimanët e thjeshtë bashkëveprojnë me dijetarët e tyre: dijetarët me përhapjen e diturisë kurse ata duke vepruar me dijen e tyre, atëherë do të kënaqen Besimtarët me Ndihmën e Allahut Tebarake ue Te’ala.
Me kaq po e përfundoj përgjigjen për atë pyetje.
Kështu që, alternativa është kthimi tek Islami. Alternativa është kthimi tek Islami me kuptim të drejtë dhe me vepër.
Përktheu Alban Malaj